Najładniejszym (a na pewno najbardziej charakterystycznym) elementem kampusu naszej uczelni, byłych zabudowań szpitalnych przy ulicy Komandorskiej, jest brama wjazdowa z wmurowanym zabytkowym portalem z XVI wieku.
Portal, wykonany z piaskowca, wcześniej stanowił element murów Bastionu Sakwowego (dziś Wzgórze Partyzantów). Był częścią fortyfikacji obronnych dawnego Wrocławia, a dokładnie Bramy Oławskiej. Mury rozebrano, a portal został wkomponowany w szpitalną bramę wjazdową. Przy obecnej ulicy Komandorskiej (dawniej Neudorfstraße), gdzie dziś znajduje się kampus naszej uczelni, mieścił się Szpital Miejski im. Johanna Wenzla Hanckego (Wenzel-Hancke Krankenhaus). Był to drugi co do wielkości szpital przedwojennego Wrocławia.
Z czasem brama zyskała nadbudowę i do dzisiaj trwa w niemal niezmienionym stanie – jest główne wejście, boczne wejście i okienko stróżówki (dzisiaj portierni głównej). Zmieniają się tylko napisy nad portalem.
Gdzie znajdował się Bastion Sakwowy, z którego pochodzi element bramy wjazdowej?
W XIV wieku w wewnętrznym pasie murów obronnych na przedłużeniu dzisiejszej ulicy Piotra Skargi została wzniesiona ufortyfikowana brama, która wzięła swoją nazwę od kończącej tu bieg drogi prowadzącej w kierunku Oławy.
Pod koniec XVI wieku na południe od bramy wzniesiono nowoczesne jak na tamte czasy dzieło fortyfikacyjne, czyli Bastion Sakwowy. Bastion stracił obronny charakter w dobie napoleońskiej, kiedy w 1807 roku rozpoczęto likwidację wrocławskich umocnień, a ich miejsce zajęła Promenada Staromiejska – piękny park z miejscami widokowymi, z których przy dobrej pogodzie można było zobaczyć nawet górę Ślężę. W 1867 roku, dzięki staraniom rodziny Liebichów, właścicieli cukrowni na Klecinie, na miejscu dawnego Bastionu Sakwowego wzniesiono belweder z kolumnadą, pięknymi schodami, wieżą widokową i fontanną. Mieściły się tam także kawiarnia i restauracja, obok zaś utworzono przystań gondoli. To chętnie odwiedzane miejsce wrocławianie zaczęli nazywać Wzgórzem Liebicha.
W czasie II wojny światowej, w wybudowanym tam wcześniej bunkrze, miał swą siedzibę komendant Festung Breslau. Obecnie miejsce to znane jest jako Wzgórze Partyzantów.
Do dziś trwają spory, czy portal bramy z Bastionu Sakwowego został przeniesiony z inicjatywy Richarda Pludellmana, czy też Juliusa Nathansona. Obaj architekci uczestniczyli w rozbudowie Wzgórza Liebicha, gdzie na przełomie lat 1892/1893 prowadzono prace ziemne i odkryto resztki murów obronnych oraz portal z 1694 roku.
Z czasem brama zyskała nadbudowę i do dzisiaj trwa w niemal niezmienionym stanie – jest główne wejście, boczne wejście i okienko stróżówki (dzisiaj portierni głównej). Zmieniają się tylko napisy nad portalem.
O historii miejsca i uczelni
