Pamiętam odrażające sceny z filmów gatunku zabili go i uciekł, gdy czarny charakter zbliża do zamka-czytnika obcięty palec najczęściej niewinnego, oddanego nauce laboranta. Brrr. Bo ten palec to klucz.
Jesteśmy niepowtarzalni. Na tym bazuje biometria.
Biometria wykorzystuje nasze ciało jak PIN
A propos palca… Biometria odcisku palca to jedna z najstarszych metod identyfikacji. Podobno już w XIV wieku chińscy kupcy używali odcisków palca dla potwierdzania transakcji biznesowych.
Odcisk palca jest cechą niepowtarzalną dla każdego człowieka. W daktyloskopii linie papilarne są skanowane przez specjalistyczny czujnik eksportujący matematyczny odpowiednik obrazu.
Ale istnieją także inne niepowtarzalne cechy każdego człowieka. Zajmują się nimi różne działy biometrii. Są to:
• biometria tęczówki,
• biometria siatkówki,
• biometria podpisu,
• biometria głosowa,
• biometria kształtu ucha,
• biometria kształtu twarzy,
• biometria chodu,
• biometria układu żył,
• biometria DNA.
Intensywny rozwój metod biometrycznych rozpoczął się połowie XX wieku razem z zaawansowanymi wojskowymi systemami informatycznymi.
Techniki biometryczne są obecnie jednym z najbardziej dynamicznie rozwijających się działów teleinformatyki.
We Wrocławiu latem zeszłego roku (2020) wystartowała firma PayEye, która jako pierwsza w Polsce wykorzystuje biometrię w płatnościach.
Pisaliśmy o tym w naszym poście Moje oko jak PIN do konta?
PayEye jest niezależny i uznany za bezpieczny sposób płatności. Do płatności stosowane są także autorskie urządzenia płatnicze oraz algorytmy służące przetwarzaniu układu tęczówki na wzorzec biometryczny (tzw. payeye code).
Tu zamiast palca do identyfikacji używana jest tęczówka naszego oka.
Podczas tworzenia osobistego wzorca obraz twoich unikalnych tęczówek zamieniany jest na indywidualny kod (payeye kod). Podczas płacenia jednym spojrzeniem następuje porównanie payeye kodu z oryginalnym wzorcem, czyli twoimi oczami.
PIN w tęczówce?
- Odczytywanie stanu zdrowia z tęczówki (irydologia) było znane już w starożytności.
- Od lat 50 XX wieku proponowano wykorzystanie wzorów tęczówki do identyfikacji.
- W 1991 roku opracowano prototyp algorytmu.
- Metoda oparta jest na analizie zdjęcia tęczówki oświetlonego światłem podczerwonym. Z obrazu ekstrahowane są punkty charakterystyczne i zapisywane w skróconej postaci.
Czy te oczy mogą kłamać? Dlaczego do identyfikacji stosowana jest tęczówka, a nie siatkówka?
Wady biometrii siatkówki:
• choroby oczu wpływają na skuteczność metody (zaćma, jaskra, zakrzepy),
• metoda stacjonarna – skanery siatkówek są drogie i nieporęczne.
Biometria tęczówki to wysoce niezawodna metoda (niski poziom fałszywych akceptacji, praktycznie zerowy współczynnik fałszywych odrzuceń – przy poprawnie przeprowadzonym skanie).
CIEKAWOSTKI
Ucho lepsze od twarzy?
Własności ucha z punktu widzenia biometrii:
• unikalny kształt dla każdego człowieka,
• kształt nie ulega zmianie z wiekiem,
• indywidualny rozkład naczyń krwionośnych.
Zalety biometrii kształtu ucha:
• większa ochrona danych osobowych niż w przypadku weryfikacji na podstawie rozpoznawania twarzy,
• koszty elementów dokonujących akwizycji próbki biometrycznej są niższe niż koszty czytników linii papilarnych,
• niewrażliwość na mimikę,
• duża precyzja,
• bogactwo cech biometrycznych w przestrzeni 3D.
Uwaga, zdalna nauka pod okiem biometrii!
Trwają badania nad wykorzystaniem behawioralnych metod biometrycznych w realizacji kontroli logicznej uczestników niestacjonarnych sesji egzaminacyjnych, analizujących dynamikę pisania na tablecie graficznym, wykonywania podpisu odręcznego czy metody oparte o dynamikę pisania na klawiaturze.
A wiecie, co jest naprawdę nie do podrobienia? Chód.
„Metoda ta oferuje możliwość identyfikacji na odległość, a więc jest bezinwazyjna i bezkontaktowa (nie ma interakcji z urządzeniem biometrycznym). Monitorowany nie musi o tym wiedzieć, a więc nie musi zachowywać się w sposób szczególny (wymuszony przez daną metodę biometryczną), jak to jest w przypadku innych technik biometrycznych. Trudno jest zamaskować nasze maniery poruszania się, bo przecież musimy chodzić, w porównaniu np. z pokazywaniem twarzy. Jeszcze trudniej naśladować czyjś chód tak, by sensory i algorytmy komputerowe tego nie wykryły – przecież oprócz indywidualnej motoryki chodu i budowy ciała ruch zależy od indywidualnego »charakteru«, umysłu”.1
Przypis:
Cytowany we wstępie post o cyberprzestępczości
